Job

Pronkstukken van de kerkinventaris

Het enige beeld van een oudtestamentisch personage binnen de collectie laatmiddeleeuwse beelden van de Sint-Lambertuskerk is dat van de heilige Man Job. Job is hoofdpersoon van het gelijknamige Bijbelboek in het Oude Testament. Het beschrijft het lijden van de godvruchtige en rijke Job. Zijn geloof wordt danig op de proef gesteld. Zo raakt hij door tussenkomst van de duivel al zijn bezittingen kwijt, krijgt hij overal op zijn lichaam zweren en belandt hij op een mestvaalt. Zijn vrienden lachen hem uit. Ondanks alles blijft Job God toch trouw. Uiteindelijk geeft de duivel de strijd op. Job overwint alles, geneest en hervindt zijn vroegere geluk.

Het verhaal van de Man Job, die na het doorstaan van velerlei beproevingen wordt beloond en in Gods genade opgenomen, sprak bijzonder tot de verbeelding van middeleeuwse gelovigen. Job gold als toonbeeld van volharding en lijdzaamheid en werd vereerd als een van de zogeheten pestheiligen. Gelovigen riepen zijn voorspraak in tegen diverse ziekten, armoede en ander onheil.

De Man Job wordt doorgaans afgebeeld als een deerniswekkende halfnaakte man met baard, gezeten op een mesthoop en over zijn hele lichaam bedekt met zweren. Het Horster beeld voldoet helemaal aan dit stereotype. Meest in het oog springen de over zijn hele lichaam verspreide rode puntjes die zijn zweren of pestvlekken voorstellen.

Over herkomst en maker van het beeld valt weinig zinnigs te zeggen. Hetzelfde geldt voor de functie en locatie in de kerk. In 1927 werd het beeld gerestaureerd en kreeg het een nieuwe, neogotische polychromie. Hout en polychromie bleken aan het einde van de eeuw nog in goede staat te verkeren, zodat een hernieuwde restauratie achterwege kon blijven.