Antonius van Padua

Pronkstukken van de kerkinventaris

Antonius van Padua zou aan het eind van de twaalfde eeuw in Portugal zijn geboren als telg uit een adellijk geslacht. Aanvankelijk augustijn, sloot hij zich al vrij snel bij de minderbroeders aan. Hij bekeerde in Noord-Afrika moslims en verrichtte missioneringswerk in Frankrijk en Italië. Ook na zijn priesterwijding wist hij als begaafd predikant velen te bewegen tot het christelijk geloof. Hij overleed in 1231 in de buurt van het Noord-Italiaanse Padua, waar rond zijn graf een basiliek werd gebouwd. Een jaar na zijn dood verklaarde paus Gregorius IX (1227-1241) hem heilig.

Behalve als patroon van de franciscanen staat Antonius van Padua bekend als patroonheilige van de verloren voorwerpen. Gelovigen roepen zijn voorspraak in voor een voorspoedige bevalling en om hen te beschermen tegen allerlei ziekten.  

Het beeld van de heilige Antonius van Padua is een werk van de Tegelse beeldhouwer Piet Killaars. Hij voltooide het vermoedelijk in 1955, kort nadat hij het eveneens voor de Sint-Lambertuskerk bestemde beeld van Gerardus Majella had gemaakt. Het blank lindehouten beeld toont de heilige in franciscaner pij, met geheven armen en in zijn linkerhand een boek. Antonius wordt omgeven door vier kleinere voorstellingen van gebeurtenissen uit zijn leven. Vergeleken met het Gerardus Majellabeeld is de vormgeving bij Antonius aanzienlijk minder gedetailleerd, terwijl de beweging juist veel heftiger is. Waarschijnlijk is dit beeld daarom iets later gemaakt dan het beeld van Gerardus, waarin de vroege stijl van Killaars duidelijker aanwezig is.